Afternoon tea, de meest typische Engelse gewoonte, is, misschien verrassend, een relatief nieuwe traditie. Hoewel de gewoonte om thee te drinken in China teruggaat tot het derde millennium voor Christus en in de jaren zestig van de zeventiende eeuw in Engeland werd gepopulariseerd door koning Charles II en zijn vrouw, de Portugese Infanta Catherine de Braganza, duurde het tot het midden van de 19e eeuw voordat het concept van 'Afternoon tea' werd geïntroduceerd.
Afternoon tea werd in Engeland geïntroduceerd door Anna, de zevende hertogin van Bedford, in het jaar 1840. De hertogin kreeg rond vier uur in de middag honger. De avondmaaltijd in haar huishouden werd modieus laat om acht uur geserveerd, waardoor er een lange tijd tussen lunch en diner zat. De hertogin vroeg of haar een dienblad met thee, brood en boter (enige tijd eerder was de graaf van Sandwich op het idee gekomen om een vulling tussen twee sneetjes brood te doen) en cake gebracht kon worden in haar
kamer in de late namiddag. Dit werd een gewoonte van haar en ze begon vrienden uit te nodigen om zich bij haar aan te sluiten.
Deze pauze voor thee werd een modieus sociaal evenement. Tijdens de jaren 1880 trokken vrouwen uit de hogere klasse en de maatschappij lange jurken, handschoenen en hoeden aan voor hun afternoon tea, die gewoonlijk tussen vier en vijf uur in de salon werd geserveerd.
Er goed uitzien
In het begin van de achttiende eeuw kregen modieuze dames nog steeds sociale bezoek in bed. Er werd genoten van thee en roddels terwijl de aristocratische vrouw des huizes elegant achterover leunde tussen opgevulde kussens, gekleed in een jurk van de fijnste mousseline, zijde en kant. Honderd jaar later zou Marie Antoinette de gasten in haar salon ontvangen met een heerlijk geurende selectie theesoorten, waaronder jasmijn en roos. Haar positie als koningin gaf haar toegang tot de allerbeste Chinese theesoorten, en ze zou die aan niemand serveren tenzij ze wist dat ze iets fantastisch droeg. Ze is misschien wel beroemd om veel dingen, maar ze heeft thee voor altijd geassocieerd met extravagante jurken en toegeeflijk hedonisme.
Thee verdween uiteindelijk uit de slaapkamer en de formele tuin werd een populaire plek om thee te drinken, een plek waar zowel gast als gastheer in hun opsmuk konden rondlopen. Toen men mannen begon te zien in de theetuinen, begon het tijdperk van Regency-manieren, flirten en roddelen. Jane Austen, zelf een fervent theedrinker, schetst in haar romans een treffend beeld van de theemaatschappij. Vrouwen dronken thee in hun mooiste, meest weelderige kledij - wandeljurken gemaakt van goud en zilver, geborduurde mousseline en kasjmier sjaals - in de hoop bewonderende blikken te trekken.
Pronken
De afternoon tea-traditie werd geboren in de huizen van de rijken en gelukkigen, maar toen de zomer aanbrak, wilden ze dit fantastische moment van de dag naar buiten brengen in hun prachtige tuinen. Toen de dames het afternoon tea-ritueel buiten uitvoerden, moedigde dit de heren en mannen van het huis aan om deel te nemen aan deze fantastische activiteit.
Door de afternoon tea naar buiten te verplaatsen, kon iedereen in huis ervan genieten. Thee was in die tijd een fijne delicatesse en de mensen die het dronken wilden dat de hele wereld wist dat ze het zich konden veroorloven.
Zodat rijke families hun portret zouden laten beschilderen met fijn porselein en voortreffelijke thee, zodat mensen hun extreme rijkdom zouden kennen.
Mensen wilden zijn zoals hun heren en dames en vanaf die dag werd de wereldwijde traditie van afternoontea geboren. Het was echter geen tijd meer voor kleine hapjes, het was een tijd voor heerlijke hoeveelheden eten.
Comments